çakırkeyif hallerdeyim dün gece,bi yandan yüzümde yerleşik bi gülümseme -ki arada küçük kahkahalara dönüşüyor- düşünüyorum.. hep moralim bozukken,bişiyler ters giderken,içim huzursuzken,bağırmak isteyip bağıramadığım zamanlarda,çığlıklarım duyulmadığında,anlatmayı çook istediğim ama bir türlü doğru kelimeleri bulup yerlerine yerleştiremediğimden içimdekileri anlatamadığımda,değişik bi gülümseme oluyor yüzümde.. bir tür kaçış sanki,kimse gelip sormasın "hayrola neyin var die".
kimselere anlatmak istemiyorum..kimselere..