...

o kadar boşluk ki hayat...

ama bize hayat öğrettiyse, hayalin don kişotluğunu yapmayı ;yenemiyceğimizi bilsek de saldırırız yeldeğirmenlerine yeter ki kaybolmamış umutları bir parça yarına, sabaha ulaştıralım.çünkü nasılsa bir dost tutar umudun hayalin bir kolundan yaralı da olsa kaldırıverir düştüğü yuvarlandığı yerden...

(yalnızlık okulu yazmış çok beğendim)