Salı, Ekim 02, 2007

sustum

kocaman suskunluklar peşimde.. boğazımdaki yumrulardan kurtulamıyorum. çıkabilseler hepsi birer çığlık aslında. ama çıkamıyorlar. onlar oraya mahkum. herşeyi herkesi dinliyorum ve susuyorum.
konuşmanın bir faydası olmadığını çok önce anladım aslında. büyük çığlıkların duvara çarptığını ve çaresizlikle bana geri döndüğünü çok önce anladım.
önce gözyaşlarımı kuruttum. onlar da faydasızlar çünkü.

sonra sustum.