Cuma, Aralık 18, 2009

sonunda buldum ya...


sorunumu buldum. bunca zamandır nasıl farkedememişim. nasıl olmuş birkaç senemi uyuyarak geçirmişim anlayamıyorum. beni ayakta tutan, birçok şeye karşı aklımı, bilincimi yerinde tutan asıl şey hırsımdı. sandım ki herşeyi boşverince daha mutlu olucm. elimdekiler beni mutlu etmeye yeter sandım. ama yetmiyormuş şu an anladım. eski fotoğraflarıma bakarken...
aldığım antidepresanın etkisiyle mi olayları daha berrak görmeye başladım bilmiyorum. ama benim bel kemiğim hırstı, bunu iyi hatırlıyorum. o olmayınca et parçası gibi yere yığıldım, kalkamadım. yatıp kaldığım bu yerde küflendim, yosun tuttum sanki. artık ilacımı biliyorum, eskiye dönücem. virüs kapmadan önceki halime...

3 Yorum:

Blogger deniz dedi ki...

yağmurlu bir akşamüstü
radyo açık, köprüdeydim
derken bir anda farkettim
başka bir hayat yok ki
durdum sustum gülümsedim
gözümü açtım ben değiştim
...
daha mutlu olamam

oh beaa!!!

8:00 ÖS  
Anonymous Adsız dedi ki...

sayın matilda,
bir süredir takipçinizim, hatta bu yazıyı sekizinci okuyuşum, ilk okuduğumda bir yorum yapmıştım daha sonra sayfanızı ziyaret ettiğimde yaptığım yorumları göremedim, acaba kasıtlı olarak yorumlarımı siliyor musunuz bu konuda yetkililerden açıklama bekliyorum...
ama kısaca şunu söyleyebilirim ki bu yazınızı çok beğendim beğenmekle kalmayıp hayranı oldum hem de fanatik,umarım uygulamada başarılı olur çok çok mutlu olursunuz,

Gizli Hayranınız T.P.

10:12 ÖÖ  
Blogger modafobik dedi ki...

Bazen en kötü dediklerimiz en iyilerimizdir (:

9:12 ÖS  

Yorum Gönder

Kaydol: Kayıt Yorumları [Atom]

<< Ana Sayfa