ruhumun karanlık bi tarafı var...

bende yer etmiş, beni üzen şeyleri atıyorum oraya sanki. böyle üst üste arabalar olur ya yıkık dökük, araba çöplüğünde. işte öyle bir yer anlatmaya çalıştığım...

yalnız kaldığımda zaman zaman hava birden serinlemişcesine beni ürperten sırtımdan soğuk soğuk üfleyen, zaman zaman da göz yaşlarımın dökülmesine sebep olan.

saplı bir bıçak gibi orda duruyor. yalnız kaldığım zamanları kolluyor.