sıkıntı...uyku...boşvermişlik...

gelecek kaygısı belki içimizdeki


gün geçtikçe sorumluluklar hergün bir eklenerek büyüyor
yuvarlanarak büyüyen kar topu gibi
ve sıkıntı veriyor
büyümek güzel değil
hiç değil hem de


bu da bi dönem..
öss hazırlanma dönemimiz gibi
o zmn ki sıkıtı bile küçükmüş şimdi anlıyorum
küçükmüşüz ve insanlara katlanılabilir geliyormuş sorumsuzluklarımız
ya da başarısızlıklarımız
sadece insanlara da değil
başta kendimize
ben kendime katlanamıyorum bazen
kalkıp ders çalışmayışıma kızıyorum
ve sıkıntımın kaynağı oluyor


evet tembellik diye tabir ettiğimiz bişi bu.. :(

haa bir süre sonra bişey yapmaya yapmaya uğraşsam da denesem de yapamam demeye başlıyor insan bir de.. bu da ikinci evre..