yoruldum

Ellerimle şekillendiremediğim bir parça çamur gibi hayat; çanak, çömlek yapamıyorum. Bazen suyu az geliyor bazen kili, ellerimde parçalanıyor, ufalanıyor bazen. Tam evet yaptığım bir şeye benzedi artık diyorum, dokunmaya kıyamıyorum ama bi saniye gözümü ayırdığımda bir başkasının hoyratça, dikkatsizce belki kasıtsız savurduğu eli çarpıp parçalamış oluyor. Sonra bi süre göz yaşlarımla yoğuruyorum hamuru yeni bir şekil verene kadar... Ama tekrarlanıyor parçalanışı mütemadiyen. Bu yoruyor beni artık hiç birşey yapmak istemiyorum deyip "çamuru yere çarp" haykırışları yükseliyor içimden. Şekil veremiyorum, olmuyor, yoruldum artık.
-------------------------------------------------------
atum dağlari aşti nallari yoli yardi
geldi bi kara duman yollarumi kapatti
var git buradan duman kapatma yollarumi
birşey istemem senden al git acilarumi
yaylanun çimenine otur güzelum otur
gönül kimi seversa dünya güzeli odur
geçtum uzun yollardan içtum soğuk sulardan
ben bişey anlamadum ha bu yalan dünyadan
dalup gitmek istedum derenun akişina
gelmesa da raziyim yarumun bakişina
arkadaşlar kanmayun güzel gözler kaşlara
sonra çok vurursinuz başunuzi taşlara başunuzi taşlara
yaylarar serin olur sulari buz gibidur
bir gören vazgeçmiyor sanki cennet yeridur
gece oldimi yildiz sanki elle tutulur
karadeniz yaylasi inanki bambaşkadur