...

herşey yolunda,kafam rahatmış.. gülümyerek hatırladığım anılarımı yanıma alıp çıkmışım evden.. uzunca yürümüşüm.. bazen yorulmuşum bazen dinlenmişim yürümeye devam etmişim.. artık önümde yeni bir yol varmış.. isteyen istediği hayattan çıkardı beni ardına bakmadan demişim, artık üzülmemeye karar vermişim.. içime bahar gelmiş kışın karanlığını, belirsizliğini, karar veremeyenlerini, söylemek isteyip içindekileri söyleyemeyenlerini, süpürüp götürmüş bahar yağmurları.. ama bi an arkama bakmışım, bir kapı görmüşüm orda.. içimden bir ses o senin kilerin, eskileri koyduğun yer açma kapıyı demiş, diğeri aç demiş son kez ne olacaksa olsun.. ve kapıyı açmışım.. ses tanıdık, aynı kararsız, aynı aklındakini parmaklarının ucuna getiremeyen küçük çocuk.. uyandım,rüyaymış.