olmayınca olmuyor

o kadar ilginç bir huyu var ki şaşıyor insan. aranız güzel sandığınız bir gün mesela. siz içerdeki odada otururken bir başkasının yanında sizi çekiştirdiğini duyarsınız. bugün sinirle söylenmiş sözler değil aslında yıllardır devam eden birşey. yanında çekiştirildiğim kişiler farklılık gösteriyor sadece bazen dayım bazen babam bazen arkadaşı... ama değişmeyen birşey var o da bunun süregelen bir şey olduğu. o kadar çok uğraştım ki aramızda gerçek bir bağ kurabilmek için ama anladım bu imkansız. artık yoruldum uğraşmıyorum. o kadar çok çabaladım ki kendimi sevdirmek için :) artık bu kadar! başaramıyorum! anladım ki biz sadece birbirinden hazzetmeyen iki arkadaş olabilirmişiz.

mecalim olsun artık :(

"ne biçim bir nesil olduk biz söyle içine yandığımın, durup durup hüzünlenen, hüznünden selim ışıklar çıkaran. hep başka bir yerde olmayı arzulayan ama yürüyecek mecali olmayan."
(osquée)

there is no signal

ameliyat olmuştum ben.

uzak bir yerlere gitmişim gibi...çevrimdışıydım bir süre :)

aslında ameliyat olmak garip bir şey. sen bayılıyorsun ve birileri vücuduna bişiler söküp takıyor.

o sırada dünya dönmeye devam ediyor ruhun duymadan...

ameliyat sonrası kendi kendine yetemiyorsun bu zor bir şey... bi süre sana yemek yediriyorlar bebek gibi sana bakıyorlar. o en basit şeyleri bile yapamamak ilginç geliyor. çünkü öncesinde, insan o hale gelebileceğini düşünmüyor hiç.

sonrasında travma etkisi yaratmamak adına böyle basitleştiriyorsun herşeyi kendine anlatırken:)

casablanca

"lisa: sana iki kelimelik, sonunu bilmedigim bir hikaye anlatayım mı

rick: evet

lisa: seni seviyorum..."

ben bu filmi izlemek is-ti-yo-ruuum...

masal masal içinde

bir romanın içindeyiz sanki
yazar istediği zaman aynı şeyleri düşündürtüyor ikimize
istediği zaman önümüze engeller koyuyor
ya da onları kaldırıveriyor
istediklerini tanıştırıyor
yollarını kesiştiriyor
ya sahiden bir hikayeden ibaret olabilir miyiz???

yani biz ne istersek ne düşünürsek o öyle yazdığı için.. aslında irade diye bişey yok belki...

yazdığı gibi yapıyoruz herşeyi

sana aşıkmışım ben aslında

güzel cümle!

Drosophila görmek istemiyorummmm...

Genetik dersinden de uykuya elveda demek için içtiğim nescafelerden de bi nefret geldi sanki.. Bir an önce başlamam lazım çalışmaya ama ben erteledikçe erteliyorum. Dokkuuuuz günlük bayram tatiline kaldı artık iş :(

adımı unutacak kadar...

Ne konuşuyor bu insanlar

Ne kadar uzak kelimeler anlamdan

Aynama bir yabancı sızmış

Bakıyor bana uzaktan

Sensizlikten kalan en acı gerçeğim hiçliğim

Ucuz basit ve sıradan

Pazara çıkmış gibi sanki ipliğim

Hayat beni unutsa da sen unutma

Adımı unutacak kadar kaybettim kendimi

Olsun

Beni unutma... beni unutma

Bir uçurumun en ucundayım

O kadar yokum ki görmüyorlar

Kalbim susmuşlar yeri

Kuşlar korkup kaçmıyorlar

Söz&müzik:Feridun Düzağaç

--------------------------------

birilerinin hayatına dahil olmak... bu ara bende eksik şey bu sanırım. sanki herkes beni unutmuş gibi. unutulmamak için unutulmaz olmak için ne yaptım peki...? hiç! önceden böyle bir gayem yoktu ki... unutulduğumu, olmasam da olur olduğumu farkedince anladım bişiler yapmış olmam gerektiğini.

bu şarkı öylesine iyi anlatıyor ki beni... feridun beni tanıyor mu acaba diyorum :)

çekip gidince beni anımsayan kaç kişi kalır merak ettim... gitme vakti yakınlaştı sanırım o yüzden böyle şeyleri zaman ayırıp düşünmeye başladım.

neyse güzel şarkı işte...dinleyin.