sessizlik..

beynimin derinliklerinde kaybolduğumu hissediyorum.

geriye itmeye çalıştığım şeyler kısa bir rüyayla birden su yüzüne çıkıyor..booooooooooooommm!!

hiç bişeye ya da hiç kimseye bağlı olmadan,gün gelip ayrılınca ya bırakınca onsuz yaşayabilecek gibi kurmaya çalışıyorum hayatımı,bunu başardığımı da düşünüyorum..ama ne oluyor? KÜT..!

küt diye aslında içimde bi yerde ne kdr üzüldüğümü anlıyorum..

beynimin içinde bi yerde onu aslında hiç bırakmadığımı,evirip çevirip üzerinde düşündüğümü farkediyorum..

küçük bi çocuğun bakışları ya da sıcak ekmeğin buğusu oluyor beni kendime getiren,ben..aslında hiç unutmadım diyorum.

beynimin derinliklerinde kaybolduğumu hissediyorum.