DOKUNMA YARALARIMA!

Bazen yaraları olur insanın ve -mazoşistçe bir duyguyla belki de- kapansın geçsin unutulsun istemeyiz. O kabuk bağladıkça biz kaşır,kabuğu koparırız, her seferinde yeniden kanar, canımız yanar ama bu, biz onun orda var olduğunu unutuncaya kadar böyle devam eder. Sonra sadece izi kalır, cildimizde ya da ruhumuzda..